Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Duo Reges: constructio interrete. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Easdemne res?

Quo modo?: Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute.
Ut pulsi recurrant?: Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Bork: Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus.
Bork: Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?

Nam e quibus locis quasi thesauris argumenta depromerentur, vestri ne suspicati quidem sunt, superiores autem artificio et via tradiderunt.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.
Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Sed fortuna fortis; Non laboro, inquit, de nomine. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Bork Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.
Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Iam vero animus non esse solum, sed etiam cuiusdam modi
debet esse, ut et omnis partis suas habeat incolumis et de
virtutibus nulla desit.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed
quid disciplinae.

De illis, cum volemus. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.